Góry na zapas czyli Austria 2018

Rano pogoda wygląda dobrze, w planie podejście pod Vordere Karlspitze, ludzi niewiele, po drodze widzimy gdzieniegdzie krowy z wielkimi dzwonkami, ściana zbliża się powoli.

Na naszej drodze działa dwójkowy zespół. Robimy przepak i wrzucamy na siebie sprzęt. W międzyczasie, przychodzi dwóch chłopaków, którzy w niedługim czasie grzęzną drogę dalej. My wbijamy w Wirtskante za 6+.

Nocleg mamy zamówiony w Gruttenhütte, do której docieramy krótką, ale całkiem malowniczą i atrakcyjną krajobrazowo ferratą Jubiläumssteig, będącą jednocześnie fragmentem klasycznej trasy, łączącej schronisko Gruttenhütte ze schroniskiem Stripsenjochhaus.

W schronisku prysznic trwający 20s za 2 euro, piwo i strudel odrobinę podnoszą na duchu. Wigoru dodają też widoki. Obczajamy ciekawe szczyt przed nami, które potencjalnie mogłoby się stać kiedyś naszym celem - Großer Rettenstein, nie dość, że powala kształtem to jest na nim kilka baaardzo przystępnych dróg wspinaczkowych ;-) Prócz tego mamy widok na całe Wysokie Taury, wliczając Großglockner i Großvenediger.

Kolejny dzień znów rozpieszcza nas dobrą pogodą, ale musimy się sprężać, ponieważ na późne popołudnie zapowiadają opady i znaczny spadek temperatury. Pierwszym naszym celem jest ferrata Kopftörlsteig na Kopftörl, krótka niezbyt eksponowana, ale z ciekawymi formacjami skalnymi. Pusta.

Żelazna droga jest baaardzo... żelazna i dość zatłoczona, bezlitośnie operuje na niej ostre słońce - warto wziąć zapas wody. Trzeba się przygotować na to, że pustek tu nie będzie. Sprawnie mijamy kolejnych podchodzących i wkrótce meldujemy się na szczycie. Przed naszymi oczami piękne widoki.

Posilamy się i uciekamy do schroniska i dalej do samochodu, zanim nadciągnie zapowiadany deszcz. Po zakupach pakujemy się do auta, osiągamy wcześniej upatrzony parking, szykujemy jedzenie i tyle - zlewnia zgodnie z zapowiedziami.

A tu - na koniec tej części - video pocz­tów­ka śladu naszej dwudniowej działalności w Wilder Kaiser. Wochenbrunner Alm - Vordere Karlspitze (via Wirtskante) - Gruttenhütte (via Jubiläumssteig) - Kopftörl (via Kopftörlsteigtak) - Ellmauer Halt (via Gamsängersteig) - Gruttenhütte - Wochenbrunner Alm.

Kuffstein - perła Tyrolu

Nazajutrz, zgodnie z deszczowym planem, koło południa docieramy do Kuffstein, gdzie ślizgiem trafiamy na grany o 12 organowy koncert w zamku. Początki twierdzy w Kuffstein sięgają XIII w. a ostatnia rozbudowa miała miejsce w XVII w. W 1931 w jednej z wież zainstalowano Organy Bohaterów (Heldenorgel) - by uczcić pamięć poległych w I wojnie światowej. Największe na świecie organy na świeżym powietrzu mają 4948 piszczałek i 65 rejestrów.

W obiekcie prócz wystaw stałych (np. średniowieczne narzędzia tortur), znajdują się też ekspozycje czasowe. Twierdza służyła początkowo jako obiekt warowny, a w czasach królestwa Austro-Węgier jako więzienie dla wysoko postawionych skazanych, w tym również wielu Polaków. Jednym z osadzonym był m.in. Kasper Cięglewicz - powstaniec listopadowy i poeta, który zasłynął nieudaną próbą ucieczki z twierdzy.

Ruszamy w dalszą drogę do Münster, gdzie zostawiamy samochód i podążamy szlakiem do Bayreuther Hütte położonego w Rofangebirge - pasma upatrzonego w internetach ze względu na powalające walory estetyczne :-D Szlak jest dość upierdliwy - wiedzie cieniutką ścieżką, przecinającą przez większość czasu górskie trawiasto-lesiste zbocza. Walory widokowe to jeszcze nie ten etap. Idzie się mozolnie i nudno, a trzeba się streszczać, bo wg prognoz jesteśmy akurat w krótkim oknie bezdeszczowym.

Tuż pod schroniskiem przeskakujemy elektrycznego pastucha, lawirujemy wśród stadka krów taplającego się w błocie i jesteśmy u celu. Prognozy sprawdziły się i tym razem, czarne chmury i zlewa atakują tuż po wejściu do schroniska.

Mamy rezerwację na łóżka w pokoju wieloosobowym miłe, ładne czyste koce z podpisanymi nóżkami. W środku zasiadamy z piwkiem pszenicznym (2,90) i obmyślamy plany na kolejne dni. Nie ma pryszniców, ale są czyste toalety, woda pitna dostępna na zewnątrz. Nocleg w Bayreuther Hütte 10e/os z AV.

Kolejnego dnia nadal nad schroniskiem zalegają ciężkie chmury, my powoli zbieramy się do wyjścia. Plecaki zostawiamy w schronisku i idziemy zrobić pętelkę w okolicy.

Pomimo średniej aury, przesuwające się koło nas chmury tworzą fajny klimat. Po drodze mijamy gospodarstwo z bydłem, a po lewej stronie mroczne ściany wielkiej trójcy południowego Rofanu - Vorderes Sonnwendjoch, Sagzahn oraz Rofanspitze - naszych dzisiejszych celów.

Przed nami powoli idzie grupa mężczyzn. Do jeziora Zireiner See docieramy bez towarzystwa i robimy dookoła tego niewielkiego zbiornika spacer z malowniczym widokiem na Sagzahn (2228 m n.p.m.).

W czasie gdy my dochodzimy do właściwego szlaku jeden z panów idących za nami bierze kąpiel w jeziorze (brrrrrrrrr).
Wejście wiodące przez ściany Rofanspitze na krótkim odcinku jest ubezpieczone stalówką, która przy obecnej pogodzie pomaga zapobiec zjazdom w błocie ;-)

Po wpisie do książki szczytowej wędrujemy nieśpiesznie na Vorderes Sonnwendjoch po drodze wchodząc (krótki ubezpieczony odcinek od zachodniej strony) na Sagzahn, z którego mamy kapitalne widoki, które mocno wryją nam się w pamięć.

Z Vorderes Sonnwendjoch szerokimi, niezwykle widokowymi łąkami docieramy do schroniska, gdzie zasiadamy na tarasie wcinamy zupę, a potem wymarzonego przez Krzyśka strudla i jest nam smutno, że trzeba stąd iść.

Do auta wracamy tym samym - nudnym - szlakiem zahaczając o wodospad znajdujący się nieopodal naszego małego parkingu ;-)

To już niestety koniec naszego spotkania z pięknym i zdecydowanie niedocenianym u nas masywem Rofan. Żegnamy go krótkim filmikiem, po czym jedziemy w kierunku Karwendel.

Wybieramy "How do You do?" nr 2 w topo, 5b (6-), 6 wyciągów. Taka wycena daje podstawę by nie wrócić - pod względem wspinaczkowym - jeszcze bardziej na tarczy :-D

Budzimy się o 6:30 - pogoda żyleta.

Ruszamy na szlak o 8.00 naszym celem jest wejście na Großer Bettelwurf (2725 m n.p.m.) ferratą zachodnią granią z wyceną C-D/II-.

Dojście pod Kleiner Bettelwurf i początek ferraty jest dość mozolne i zajmuje nam 55 min. Sama ferrata jest bardzo ładnie poprowadzona, nie przesadzono z ilością żelastwa, czasem trzeba się poustawiać, użyć skały, a widoki powalają :) O 10.00 stawiamy się na szczycie.

Wpisujemy się do książki i południową granią Eisengattergrat A/B schodzimy w stronę schroniska, gdzie nagradzamy się pysznymi pożywnymi zupami i radlerem.

Po czym zbiegamy na parking. Nogi nam wychodzą z tyłków, 2732 m przewyższenia i 17 km w 20h nie w kij dmuchał. Wyjazd nieuchronnie dobiega końca, ale jesteśmy szczęśliwi i górsko naładowani.