Gontyniec – jeśli bardzo się chce to i w Wielkopolsce znajdzie się góry!

Gontyniec - cel naszej wycieczki, to najwyższy punkt Pojezierza Wielkopolskiego i kulminacja pasma wzgórz morenowych Wysoczyzny Chodzieskiej. Bardzo zróżnicowana rzeźba terenu Chodzieskiej Szwajcarii (przydomek ten region uzyskał już w XIX wieku) to dzieło ostatniego zlodowacenia północnopolskiego sprzed około 15 tys. lat, które pozostawiło na tych terenach jeziora, moreny, sandry i głazy narzutowe. Zbocza Gontyńca poprzecinane są licznymi dolinami o stromych stokach, które tworzą niezwykle piękny i urokliwy krajobraz Szwajcarii Chodzieskiej - krainy, rozciągającej się między Chodzieżą, Margoninem i Szamocinem.   

Sama nazwa szczytu Gontyniec pochodzi - wg podań ludowych - z czasów przedchrześcijańskich, od słowa „gontyna” – czyli od słowiańskiej budowli sakralnej. Było to miejsce spotkań, modlitw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody, słowiańskie gaje. 

Gontyniec turystycznie

Na Gontyniec prowadzą dwa urozmaicone, znakowane szlaki turystyczne:

 czerwony: Chodzież → Jezioro Strzeleckie → Gontyniec,
żółty: Chodzież → Gontyniec,

Ciekawszy jest niewątpliwie szlak czerwony z Chodzieży, charakteryzujący się dużymi jak na Wielkopolskę, różnicami wysokości względnych, co nadaje mu prawdziwie górski charakter ;-)

Wycieczkę zaczynamy na małym parkingu przy ul. Władysława Broniewskiego. Przechodzimy przez las wyraźną ścieżką, która łączy się z czerwonym szlakiem. Nie sposób się zgubić. Z początku trzymamy się płd-wsch. brzegu ładnego Jeziora Strzeleckiego otoczonego lasem. Następnie przekraczamy strumień Bolemka i dajemy nura w piękne dąbrowy i lasy bukowe. Idziemy w poprzek wzgórz morenowych. W ten sposób pokonujemy kilkanaście podejść i zejść, można odnieść wrażenie że to nie tereny nizinnej Wielkopolski, lecz południe Polski i jesteśmy gdzieś w Beskidach. Ostatnie, najdłuższe z podejść wyprowadza na szczyt, na którym stoi metalowa, przeciwpożarowa wieża obserwacyjna (tzw. dostrzegalnia) o wysokości 34 metrów (niestety niedostępna dla turystów). Być może wysokość 192 m n.p.m. nie robi wielkiego wrażenia, ale suma przewyższeń w drodze na szczyt (~242 m) może zaskoczyć. Na szczycie możemy chwilę przycupnąć na jednej z ławeczek w drewnianej, zadaszonej wiacie, co też czynimy.  Do Chodzieży wracamy drogą leśną (mapka poniżej) przez ładny las bukowy, korzystając częściowo również ze szlaku żółtego.