Tatrzańskie poprawiny – Siarkańska Grań

Poranek budzi dobrą pogodą, więc przez chwilę kontemplujemy otaczające widoki. Dolina Złomisk znowu robi na mnie wrażenie swą surowością i majestatem. Górują nad nami szczyty Głównej Grani Tatr Wysokich od Zmarzłego Szczytu przez Wschodni i Zachodni Szczyt Żelaznych Wrót, Żłobisty Szczyt, Rumanowy Szczyt, Ganek po Wysoką. Widzimy również charakterystyczną grań Szarpanych Turni, Grań Kończystej wraz z Tępa oraz nasz cel czyli Siarkańską Grań.

Ruszamy, początkowo nie związani, trawiastą rynną do sporej przewieszki, którą omijamy pochyłą płytą po lewej. Niedługo potem docieramy na siodełko, skąd rozpościera się całkiem niebanalny widok na Smoczą Dolinę wraz ze Smoczym Stawem i górującą nad nim Popradzką Granią. Szatan (na dalszym planie po lewej) też się załapał.

Z przełączki wspinamy się lekko w prawo na grzbiet. Najpierw trawnikami a później przez sporą, chropowatą i mocno eksponowaną płytę wchodzimy na niewielkie wcięcie tuż pod wierzchołkiem Złomiskiej Turni. Chwilę później stajemy na pierwszym szczycie tego dnia. Nie zabawiamy tu jednak długo, wszakże cała Siarkańska Grań (WHP 1277) dopiero przed nami.

Schodzimy łatwo na Złomiską Przełączkę gdzie szpeimy się, planujemy większość drogi pokonać na lotnej. Od tego miejsca nasza grań zaczyna nabierać charakteru i staje się trudniejsza. Początkowo zasuwamy trawiastą granią, dalej wspinamy się przez szereg zębów skalnych i jak to na grani raz w dół, raz w górę, pokonując po drodze drodze kolejne turniczki i bloki skalne.

Pierwsza część grzebienia do południowego wierzchołka Siarkana to przyjemna wspinaczka, z kilkoma trudniejszymi fragmentami, gdzie mamy okazję się trochę pogimnastykować w pięknej ekspozycji od strony Smoczej Dolinki (Dračia dolinka).

Schodzimy na północ kilkadziesiąt metrów granią do ostatniego, ostrego zęba i jego małej kazalnicy ze stanowiskiem zjazdowym, z którego czeka nas około 10-metrowy zjazd po wschodniej stronie. Na uwagę zasługuje zwłaszcza końcowy eksponowany trawers w kierunku kazalniczki. Lądujemy na wygodnej przełączce, skąd dalsza część grani wiedzie przez dwie ostre turnie (piękna wspinaczka!) na Przełączkę w Siarkanie.

Z przełączki - już stosunkowo łatwo - najpierw trawiastą ścieżką, a następnie wąską granią, osiągamy główny wierzchołek Wielkiego Siarkana. Co tu dużo gadać, jest pięknie :-) 

Po kilkunastu chwilach na zaciesz serc i oczu pora się zbierać. Robimy porządek z liną, czeka nas pierwszy z dwóch, ok 10 metrowy zjazd, po którym podchodzimy kawałek w górę, gdzie korzystamy z propozycji słowackich kolegów i po ostatnim zjeździe (ok 5 metrów) z kopuły szczytowej Wielkiego Siarkana na użyczonej przez nich linie, lądujemy na obszernym siodle Siarkańskiej Przełęczy.

Pakujemy to co przeszkadza do plecaków, pożeramy po batonie i schodzimy przez Złomiską Zatokę w stronę pozostawionych pod kamieniem rzeczy obserwując, "produkujący" chmury, masyw Gerlachu i łypiąc raz po raz okiem na naszą grań. 

Po drodze do doliny mijamy kozice, naszą kolebę i po przepaku naszych plecaków, lekko już wymemłani, ruszamy w stronę Popradzkiego Plesa, gdzie po kopie energetycznym w postaci kapustovej polévki wracamy żwawym krokiem do samochodu.

Krótka ale esencjonalna wycieczka, szybkie oderwanie od rzeczywistości, które zdecydowanie było nam potrzebne. Zadowoleni wracamy do Rajczy. Na koniec video pocz­tów­ka naszej siarkańskiej wycieczki do Doliny Złomisk :-)